Humaan Europees migratiebeleid
Nederland en de Europese Unie zijn geen eilanden. Er komen mensen aan die op de vlucht zijn voor oorlog en geweld, maar ook mensen die hier willen wonen en werken. En mensen die op zoek zijn naar een beter leven voor zichzelf en hun kinderen.
Het is niet makkelijk om te bepalen wie we moeten beschermen, wie hier voor korte of langere tijd kan komen verblijven en werken en wie we de toegang tot onze EU ontzeggen.
Twee uitersten
Het hedendaagse politieke debat over migratie is vaak een debat tussen twee uitersten. Iedereen welkom of niemand welkom. Beide opties zijn niet wenselijk en niet realistisch. Er is een redelijke middenweg. We staan altijd open voor de opvang van vluchtelingen en voor arbeidsmigratie kijken we waar er ruimte is op onze arbeidsmarkt.
Mensen in nood helpen we altijd. Als je wegens oorlog, geweld of andere vormen van onderdrukking huis en haard hebt verlaten, moet je zeker zijn van bescherming. Dat betekent opvang in een veilige omgeving.
Muren zijn geen antwoord op migratie
Ook wanneer we de grenzen van de EU potdicht maken, zullen oorlogen blijven bestaan. Mensen die hun leven niet zeker zijn, slaan op de vlucht.
Zonder legale vluchtwegen in de EU en een functionerend asielsysteem, zijn mensensmokkelaars en illegaliteit de enige optie. Juist dat creëert uiteindelijk de overlast waar de Nederlandse regering zo bang voor is.
De EU heeft helaas weinig geleerd van de dramatische omstandigheden waaronder we Syrische vluchtelingen opvingen in 2015. Toen het beruchte kamp Moria in vlammen opging, verdampten ook de lessen die we eruit konden trekken.
En dat terwijl Nederland én de EU bij de komst van miljoenen Oekraïense vluchtelingen aantoonden in staat te zijn om bergen te verzetten. Als we het maar willen.
Van alle tijden
Over asiel en migratie hebben zowel de EU als de lidstaten bevoegdheden. De EU mag bijvoorbeeld de bewaking aan de Europese buitengrenzen versterken en de voorwaarden voor toegang en verblijf in de lidstaten bepalen.
Terwijl de lidstaten beslissen over de integratie van migranten in hun land en het recht hebben om vast te stellen hoeveel arbeidsmigranten uit derde landen ze willen toelaten.
Migratie is van alle tijden. Het heeft onze Europese Unie gevormd tot een samenleving van mensen met uiteenlopende culturele achtergronden. Dat moeten we koesteren. Haal migratie uit de taboesfeer en voer een humaan en effectief beleid.
“De EU leerde helaas weinig van de dramatische omstandigheden waaronder we Syrische vluchtelingen opvingen in 2015.”
Onze standpunten
Een gemeenschappelijk asiel- en migratiebeleid
- Een gemeenschappelijk Europees asiel- en migratiebeleid met snellere, gestandaardiseerde procedures voorkomt dat kwetsbare asielzoekers het slachtoffer worden van de willekeur van landen.
- De opvang van asielzoekers is een verantwoordelijkheid van alle lidstaten. Niet alleen van landen aan de buitengrenzen. De verdeling is nu niet eerlijk en legt al te lang een onevenredig grote druk op een aantal Europese lidstaten. Daarom is solidaire herverdeling noodzakelijk.
- De meest kwetsbare vluchtelingen moeten als eerste in aanmerking komen voor hervestiging in de EU. Ook het aantal plekken voor hervestiging in Europese lidstaten moet omhoog: zo kunnen vluchtelingen op een veilige manier naar de EU te komen.
- Het Europees beleid mag niet gedicteerd worden door enkele landen die dwarsliggen. Zolang er een Europese impasse is op het terrein van migratie, willen wij met een brede coalitie van landen optrekken om vluchtelingen bescherming te bieden door hen te herverdelen, met financiële steun vanuit het gezamenlijke EU-budget.
- Lidstaten die weigeren vluchtelingen op te nemen, korten we financieel via de Europese meerjarenbegroting.
- We streven naar betere, legale mogelijkheden voor migratie. Dit zal bijdragen aan het sluiten van levensgevaarlijke routes via mensensmokkelaars. Wij denken aan onder meer tijdelijke werkplekken, stages en studiemogelijkheden.
Humane opvang en integratie
- Alle lidstaten moeten zorgen voor humane opvangvoorzieningen. Vluchtelingen moeten zeker zijn van een veilige opvang waar een dak, eten, onderwijs, zorg, hygiëne en voldoende ruimte aanwezig zijn. We treden op tegen lidstaten die de afspraken over humane opvang niet respecteren.
- Kinderen verdienen extra aandacht en zorg. Kinderrechten moeten nog steviger verankerd zijn in asielafspraken. Dit moet bijvoorbeeld voorkomen dat kinderen in de cel terechtkomen. Kinderlevens mogen niet stilstaan omdat asielprocedures lang duren.
- Lidstaten moeten nieuwkomers ruime mogelijkheden bieden voor taalonderwijs, opleidingen en accreditatie van elders genoten opleidingen om integratie te stimuleren.
Arbeidsmigratie
- Het Europese vrije verkeer van werknemers is een recht van individuen en niet bedoeld als kostenbesparing voor werkgevers. Arbeidsmigratie mag niet ten koste gaan van fatsoenlijke lonen en arbeidsvoorwaarden.
- Mensen van buiten de EU die hier komen werken, moeten dezelfde rechten krijgen als alle andere werknemers in de EU. Het is essentieel dat we voorwaarden stellen aan werkgevers die hier mensen aan het werk willen zetten.
- Uitbuiting van arbeidsmigranten komt veel te veel voor in de EU. Alleen wanneer hier een einde aan komt, kunnen we de mogelijkheden voor arbeidsmigratie uitbreiden. Toezicht en handhaving hierop moeten sterk verbeteren.
- Arbeidsmigranten van buiten de EU kunnen van meerwaarde zijn in sectoren met grote tekorten, bijvoorbeeld in de zorgsector. De EU moet onderzoeken of tijdelijke migratie een oplossing kan bieden voor de huidige vormen van economische migratie.
Bewaking van de buitengrenzen
- Instanties die instaan voor de bewaking van de buitengrenzen van de Europese Unie moeten niet alleen onze grenzen beschermen, maar ook de mensenrechten van iedereen die zich daar bevindt. Het is van groot belang dat Frontex – het Europese grenswachtagentschap – hier ook aan bijdraagt.
- Iedereen die aankomt bij de Europese buitengrenzen, heeft recht op een eerlijke en veilige asielprocedure. Het terugduwen van asielzoekers – soms zelfs met geweld – is in strijd met Europese migratie- en asielwetgeving en fundamentele mensenrechten.
Steun aan derde landen
- We moeten ontwikkelingssteun geven aan landen en groepen die dat het hardst nodig hebben. Deze wordt nooit afhankelijk van het terugdringen van het aantal migranten.
- Verreweg de meeste mensen worden opgevangen in landen rondom hun land van herkomst. De druk op landen als Turkije, Libanon, Jordanië, Moldavië, Ethiopië en Oeganda is groot. Met deze landen moeten we solidair zijn. Het Europees budget voor noodhulp en ontwikkelingssamenwerking moet daarom worden verhoogd.
Terugkeerbeleid
- We werken aan terugkeer. Wie geen recht heeft om te blijven moet effectief en op een waardige manier terugkeren naar het land van herkomst. Afgewezen asielzoekers die in de illegaliteit verdwijnen, zijn een slechte zaak voor iedereen.
- Terugkeer moet in regel met het internationaal vluchtelingenrecht. Vluchtelingen mogen nooit worden teruggestuurd naar een onveilig land.
- Migratiepartnerschappen die de EU met derde landen sluit kunnen alleen mogelijk zijn met landen die het VN-vluchtelingenverdrag respecteren. Partnerschappen moeten gebaseerd zijn op gelijkwaardigheid en afspraken bevatten over gereguleerde migratie, terugkeerbeleid en lokale ontwikkeling.